Συχνές ερωτήσεις

Σύμφωνα με την Αμερικανική Ακαδημία Παιδοδοντίας καλό είναι να γίνεται καθαρισμός και φθορίωση των δοντιών ήδη από την ηλικία των 3 ετών, όταν θα έχουν ανατείλει πια όλα τα νεογιλά (παιδικά) δόντια. Η φθορίωση είναι η τοποθέτηση φθορίου από τον οδοντίατρο με ειδικά φθοριούχα gel κάθε 6 μήνες. Συνήθως στα πολύ μικρά παιδιά γίνεται επάλειψη της επιφάνειας των δοντιών με το gel φθορίου,που έχει πολύ ωραία γεύση,ή στα μεγαλύτερα παιδιά συνήθως τοποθετείται με ειδικά μαλακά μασελάκια και δεν διαρκεί πάνω από 2 λεπτά.

Συνήθως η φθορίωση γίνεται μετά τον καθαρισμό των δοντιών για το μέγιστο αποτέλεσμα.

Τα sealants ή αλλιώς προληπτικές καλύψεις οπών και σχισμών τοποθετούνται στις μασητικές επιφάνειες των οπισθίων δοντιών μετά την ηλικία των 6-7 ετών. Σκοπός τους είναι η προστασία των σχισμών που έχουν τα πίσω δόντια από την παγίδευση τροφών που μπορεί να προκαλέσουν τερηδόνα, αν δεν καθαρίζονται σωστά από το παιδί. Η εφαρμογή τους είναι πολύ εύκολη και γίνεται σε μία συνεδρία χωρίς να χρειάζεται αναισθησία. Θα πρέπει να γίνεται επανέλεγχος κάθε 6-12 μήνες από τον οδοντίατρο και συνήθως διατηρούνται στο στόμα για 1-3 χρόνια παρέχοντας πολύ αποτελεσματική προστασία των δοντιών από την τερηδόνα.

Η αφαίρεση των φρονιμητών δεν είναι πάντοτε απαραίτητη, εφόσον έχουν ανατείλει σωστά στο στόμα και είναι υγιή δόντια χωρίς τερηδόνα. Σε περίπτωση όμως που είναι έγκλειστοι, δηλαδή βρίσκονται εξ ολοκλήρου μέσα στο οστό της γνάθου ή είναι ημιέγκλειστοι, δηλαδή είναι μερικώς καλυμμένοι από τα ούλα και δημιουργούν συχνά φλεγμονές και ταλαιπωρία στον ασθενή, τότε συστήνεται η αφαίρεσή τους. Επίσης όταν η φορά των φρονιμητών είναι τέτοια που δημιουργεί πρόβλημα στα διπλανά δόντια, επίσης συστήνουμε την εξαγωγή τους, ιδίως όταν ο ασθενής έχει κάνει ορθοδοντική θεραπεία.

Η αιμορραγία των ούλων οφείλεται ως επί το πλείστον στην ανεπαρκή στοματική υγιεινή και πιο συγκεκριμένα στο όχι και τόσο τακτικό βούρτσισμα των δοντιών και στην ελλειπή χρήση του οδοντικού νήματος στα μεσοδόντια διαστήματα.

Αυτό έχει ως συνέπεια την ανάπτυξη πλάκας στα δόντια, τη φλεγμονή, το πρήξιμο και την αιμορραγία των ούλων. Πολλές φορές συνήθειες, όπως το κάπνισμα, πολλαπλασιάζουν τις πιθανότητες να αναπτυχθεί φλεγμονή και αιμορραγία στα ούλα, λόγω των τοξινών που εκλύονται από τα παράγωγα του καπνού μέσα στο στόμα και την παρεμπόδιση του ανοσοποιητικού συστήματος.

Επίσης φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία του άγχους ή της κατάθλιψης, για νευρολογικές παθήσεις, όπως π.χ. η νόσος του Parkinson, για την αυξημένη αρτηριακή πίεση (υπέρταση) κ.ά. προκαλούν συνήθως ξηρότητα του στόματος με συνέπεια την ταχεία ανάπτυξη φλεγμονής και άρα αιμορραγίας των ούλων.

Μετά από κάθε γεύμα χρειάζεται ο ασθενής να ξεπλένει με άφθονο νερό την οδοντοστοιχία του (μερική ή ολική), καθώς και το στόμα του.

Πρέπει να καθαρίζονται προσεκτικά όλες οι επιφάνειες της οδοντοστοιχίας εσωτερικά και εξωτερικά με ειδική βούρτσα για οδοντοστοιχίες με τη βοήθεια πράσινου σαπουνιού.. Καλόν είναι να αποφεύγεται η χρήση κοινής οδοντόπαστας για τον καθαρισμό των οδοντοστοιχιών, γιατί μπορεί να αλλοιώσει την επιφάνειά τους.

Ενδείκνυται η χρήση χαπιών κατάλληλων για τον καθαρισμό των οδοντοστοιχιών τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα, με σκοπό την αποφυγή ανάπτυξης μυκήτων στην επιφάνειά τους. Αν οι οδοντοστοιχίες με τον καιρό αποκτήσουν χρωστικές, τότε είναι απαραίτητη η επίσκεψη του ασθενούς στον οδοντίατρο.

Τα οδοντικά εμφυτεύματα αποτελούν την πιο σύγχρονη λύση της Οδοντιατρικής σήμερα για την απώλεια δοντιών. Ουσιαστικά το κάθε εμφύτευμα αντικαθιστά αντικαθιστά τη ρίζα του δοντιού που λείπει με μία τεχνητή ρίζα από τιτάνιο που ενσωματώνεται με ειδική χειρουργική επέμβαση από το οστό της γνάθου. Επί του εμφυτεύματος τοποθετείται η προσθετική εργασία από πορσελάνη που προσφέρει άριστο αισθητικό αποτέλεσμα στο ασθενή.

Το πιο σημαντικό είναι ότι σε περιπτώσεις έλλειψης πολλών δοντιών, τα εμφυτεύματα προσφέρονται για την κατασκευή γέφυρας που μένει σταθερή στο στόμα του ασθενούς, χωρίς να χρειάζεται κάποια κινητή πρόσθεση, όπως π.χ. μερική οδοντοστοιχία. Επίσης εξίσου σημαντικό είναι ότι με τα εμφυτεύματα δεν απαιτείται ο τροχισμός των δοντιών του ασθενούς, όπως για παράδειγμα γίνεται κατά την κατασκευή μιας συμβατικής γέφυρας δοντιών. Τα εμφυτεύματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν και ως στηρίγματα για την κατασκευή οδοντοστοιχιών σε περίπτωση που λείπουν όλα τα δόντια του ασθενούς κι έτσι να δώσουν μια σημαντική λύση σε ανθρώπους που δεν έχουν επαρκή ποσότητα οστού για την κατασκευή μιας συμβατικής οδοντοστοιχίας. Η τοποθέτηση των εμφυτευμάτων γίνεται πάντοτε με προσοχή με τη βοήθεια οδοντιατρικής αξονικής τομογραφίας, βάσει της οποίας επιλέγεται η κατάλληλη θέση και φορά για την τοποθέτησή τους στο οστό της γνάθου.